Wat er aan deze avond al voorafging? Wel, na het verdict van de jury, samengesteld uit vertegenwoordigers van de Belgische leden van de Europese Blues Union, werden op 15 mei uit de 21 deelnemers, de volgende acht hieronder gekozen om in Diepenbeek -de organisatie van deze avond gebeurt i.s.m. Hookrock- te gaan wedijveren om België te gaan vertegenwoordigen tijdens de tiende Europese BC in Nederland, in Zaandam op 17 en 18/04/2020:

EXTRA NAPKINS - K-PAX BLUESBAND - LEE HIDES - LUCIFER MO’ BLUES - RAW BLUES EXPERIENCE - RED GASOLINE - STEVEN TROCH BAND - UP YOUR MULE

Wie in Nederland won (lees: de winnaars van de Dutch Blues Challenge 2019: solo/duo: Robbert Duijf en winner band: de Dave Warmerdam Band) weten we al. Wat het verdict van de vakjury in Diepenbeek was -wie de opvolger van Black Cat Biscuit wordt?- lees je hieronder in het live verslag. Eerst stellen we ook in alfabetische volgorde de deelnemers “kort” aan jullie voor.

Extra Napkins: De eerste band is meteen een band die rechtstreeks aan Hookrock kan gelinkt worden. Wanneer in 2016 Ivan Jacobs (Hookrock) en Mark van Luijk (Fumprock) gitarist Marc Lormans contacteren, om met hen mee te werken aan de organisatie van een mini optreden van lokale blues muzikanten tijdens Fumprock (een jaarlijks rockfestival in Diepenbeek voor het goede doel Ambulancewens België vzw) dat in 2017 opnieuw zou plaats vinden, gingen bij Lormans de snaren heel vlug aan het trillen. Eind 2016 kreeg hij al een nieuwe bluesband (met ex-leden van o.a. Tollos, The Nightcrawlers, Are & Be, The Belvederes, Shades Of Blues, Different Tacos, The Jitterbugs...) bij elkaar. Met Peter Jacobs (zang), Guy Engelen (bas) en Carlo Smeyers (drums) vatte Marc Lormans (gitaar) in 2017 de repetities aan. Wat bedoeld was als een "one night stand - no strings attached" voor een optreden in april @ Fumprock Diepenbeek 2017, werd Extra Napkins, genoemd naar een opname van de James Harman Band uit 1997. Een maand later werd met Luc Gijbels (orgel, piano) de band een kwintet. In september 2018 besloten Gijbels en Smeyers de band te verlaten “om andere interesses na te streven”. In oktober 2018 vond men tijdens een eerste auditie al een nieuwe drummer. Extra Napkins trad dit jaar met drummer Sven Bloemen op in de Blues-sphere (Organisateur de concerts de blues a Liège), tijdens B-Mine Blues en Hookrock en, selecteerde zich voor de BBC 2019 in Diepenbeek. Daarmee is de cirkel rond. 

K-Pax Bluesband: In 2005 richtte in de omgeving van Charleroi gitarist en zanger Rudy De Marie het trio op. Het is een eerbetoon aan Stevie Ray Vaughan (1951-1990) & zijn band Double Trouble. Rudy, die al gitaar speelt sinds zijn vijfde, ontdekte op zestienjarige leeftijd de muziek van SRV & Double Trouble. Drummer David Collu en bassist Vincent Chassagne vormen de ritmesectie. De band trad al op tijdens festivals als Jazz & Blues op de Madelonne in Gouvy en recent nog in de Spirit of 66 in Verviers.

Lee Hides : Hij is de zanger/gitarist van de stoner/blues band Stonepiler. Stonepiler is een trio uit Olen, Vorselaar en Herenthout. De band speelt een eigenzinnige mix van blues en hardrock. Hides brengt solo voornamelijk eigen werk. Zijn nieuwe project kan je catalogeren onder blues, country & roots. Al van jonge leeftijd treedt Hides met veel inzet op in verschillende bands en genres, altijd strevend naar de essentie. Zijn eerste solo EP ‘My Steady Hand’ nam hij zelf op met Filip Goris achter de mixtafel. Lee Hides is de enige die in Diepenbeek alleen de strijd aangaat.

Lucifer Mo’ Blues: Dit akoestisch roots trio uit de regio Luik, met een dame (Lucie Dehli: zang, viool) en twee heren (Fernando Neris: gitaar en Maurice Chefneux: gitaar), sloot muzikaal een pact met het diepe zuiden, ergens aan de brakke bayous en in de uitgestrekte katoenvelden. Hun lange roadtrip op Highway 61 beschrijven ze als “een reis van blues tussen standaarden en subtiele composities met een folky touch”. Het feit dat voor hun Delta Bluefolk ze akoestisch willen gaan zegt veel over hun persoonlijke technische muzikale kwaliteiten én hun complementariteit, zowel instrumentaal als vocaal.

Raw Blues Experience: In 2006 werd in Wespelaar tijdens Swing de Belgische (lees: uit Aalst) blues rockband Raw Blues boven de doopvont gehouden. Na verschillende wijzingen in de line-up kreeg in 2009 de band de naam Raw Blues Experience. Brent Redant schrijft de meeste nummers, doet de zang en blaast op harmonica, bassist is Jacky Verstraeten (The Night Time Heroes), drummer is “Bigfoot Bart” (alias Bart De Bruecker) en, we mogen de oprichter zeker niet vergeten, zanger/gitarist is Marc Van Nuland. RBE staat “per definitie” voor pure, rauwe blues in de traditie van de groepen uit de British blues boom in de jaren ’60. Denken we hierbij aan John Mayall & the Bluesbreakers, the Yardbirds, de prille Rolling Stones, Chicken Shack en later the Cream (R.I.P. Ginger Baker: 1939-2019), Ten Years After en Rory Gallagher. RBE brengt, naast eigen werk, niet zomaar covers van de klassieke blues songs, maar hun eigen interpretatie ervan, zonder de blues te verloochenen. In het voorbije jaar bracht RBE hun debuut ‘Trailer Trash’, met vooral eigen werk, uit. Door de jaren heen leerden ze heel wat mensen kennen die aan deze cd meewerkten. Zo hoor je o.a. het Amerikaanse duo Sturgis Nikides op slide gitaar en zijn eega Mandy Lemons (beiden Low Society), die haar stem voor een prachtig duet leende.

Red Gasoline: De Red Gasoline Blues Band werd vijf jaar geleden in het Luikse opgericht. Het is een Waalse vierkoppige band rond zanger / gitarist / frontman Foufi Canella, soms aangevuld met talent dat ze kennen van de jams in de Blues-sphere in Luik. Ze spelen voornamelijk tijdens festivals en in pubs en doen zo’n twintig optredens per jaar. De line-up bestaat verder uit toetsenist Thierry Roger, bassist Mirco Cannella & drummer Liotta Angello (of Georges Abry). Mondharmonicaspeler is occasioneel Arnaud Jollings. De band line-up hieronder, zoals reeds aangegeven, met enig voorbehoud.

Up Your Mule: Deze Vlaamse vijfkoppige Southern blues rockband (opgericht in 2016) met blues-, hardrock-, funk- en popinvloeden bestaat uit een aantal ervaren muzikanten, die hun sporen reeds verdiend hebben in bands als Gorki (Luc Heyvaerts), Lemon, Tumblin’ Dice en Bullfrog Tattoo (winnaar van The Clash of the Coverbands Belux 2015). Ik noem hier Christophe Geuens (gitaar, zang), Dieter Gussé (drums), Frank Verdier (bas), Luc Heyvaerts (piano, Hammond, zang) & Pierre Bataillie (zang) om vijf veertigers op een rij te krijgen. Up Your Mule (let eens op de Vlaamse woordspeling!) brengt eigen songs waarvan er enkele recent zijn uitgebracht op een titelloze EP in eigen beheer, waarvoor Bataillie, die grafisch ontwerper is, de spreekwoordelijke hoes ontwierp.

Steven Troch Band: Het helpt blijkbaar als je Steven heet en je wil in België mondharmonicaspeler worden. De Mechelaar Steven Troch, reken hem in Europa zeker maar bij de beste! Hij is soms wat (te) bescheiden, maar, de manier waarop hij net nog tijdens Blues Peer Tiny Legs Tim (De Graeve) begeleidde, absolute TOP! Hohner ambassadeur Steven Troch, de winnaar van twee internationale harmonica wedstrijden, haalt zijn inspiratie bij de oude blues masters en muzikanten zoals Gary Primich, William Clarke, Steve Baker en Joe Filisko. Wie zijn de drie die sinds 2016 deel uitmaken van de Steven Troch Band? Gitarist Matt T Mahony (aka Matti De Rijcke), powerhouse bassiste Liesbeth Sprangers en no-nonsense drummer Bernd Coene (ex Bluesvision). Met zijn ex-band Fried Bourbon bracht hij vier albums uit. Hun laatste ‘Gravy Train’ werd door het Britse “World of Harmonica” verkozen tot derde beste harmonicaplaat van 2012. Solo debuteerde hij met ‘Nice ‘N’ Greasy’ [2016], in 2018 bracht hij met Leon Eldridge ‘Cool Iron’ uit en met de band ‘Rhymes for Mellow Minds’.

Iets na 19u ging de competitie van de Belgian Blues Challenge 2019 met drie Waalse en vijf Vlaamse bands van start. Iedere band kreeg twintig minuten om de zes leden van de jury (die zich incognito, maar zich verradend door hun ernstige en soms wat koele blik, ergens in het publiek bevonden) te overtuigen. De spits moest er (na loting) afgebeten (gespeeld) worden door het Waalse trio van de K-Pax Bluesband. Bij hen viel de spanning er na de instrumentale intro vanaf en werd het een geslaagde set met afwisselend de nodige uptempo shuffles en slow bluesjes (inclusief het obligate SRV-nummer dat ik in het begin van hun set dacht te herkennen) waarbij zowel de zang als de gitaarsolo’s van Rudy De Marie erg te pruimen waren. Met zo’n start schoten nos amis wallons, de K-Pax Blues Band, het doel hier zeker niet voorbij. Tijdens het wisselmoment, dat zo’n tien minuten duurde, hadden de jury leden (Karine, Françoise, Filip.swing, Louis, Franky.backtoe & Herman.moulin) al hun eerste bevindingen op de een of andere onopvallende manier verwerkt. De Extra Napkins openden daarna hun set met “I’m a Good Man”,waarmee frontman Peter Jacobs al direct liet horen dat hij een uitstekend zanger is en, showde Marc Lormans zijn blauwe dubbelnek gitaar. Merk op dat vanavond drummer Sven Bloemen vervangen werd door Jurgen Moelans, die het uitstekend doet bij Tensfield. Hun set was gevarieerd waarbij naast de “verplichtte” blues (één van de door de jury te beoordelen criteria) als “Have You Ever Loved a Woman?” ook soul (“Pouring Water On a Drowning Man” van James Carr) en R’n’R op hun cover-lijstje stond. De derde, in de ondertussen gepubliceerde rij, was Red Gasoline, de tweede Waalse band. Van dit geroutineerd gezelschap uit de Luikse regio, was Foufi Canella (zang, gitaar) de frontman, was het omdat hij de microfoon negeerde of omdat het geluid een dip had, moeilijk verstaanbaar (en genietbaar) en, vandaar dit misschien wat erg korte commentaar. Lee Hides was de enige die het tijdens deze finale solo, akoestisch en dus alleen wou doen. Dat deze man uit Olen de zanger/gitarist is van de stoner/blues band Stonepiler, liet hij hier in Diepenbeek voor wat het is. Hij bracht voornamelijk eigen werk (o.a. “Hole”) uit zijn recente EP ‘My Steady Hand’, dat liefhebbers van blues, country & roots zeker zal aangesproken hebben. “Bottom line” is Hides vanavond de wat aparte, maar erg genietbare eend in deze Blues Challenge bijt. Het trio van Lucifer Mo’ Blues zijn de derde Waalse band. Naast de sympathieke Lucie Dehli (zang, viool) staan ook twee gitaristen (Fernando Neris, ex The Hoodoogang & Maurice Chefneux) met haar op het podium. Hun set was een mix van blues en folk, waarbij “I Got to Move” en “Sitting On Top of the World” (van Doc Watson – 1930)op de setlist stonden. Driemaal is scheepsrecht moet Steven Troch gedacht hebben. Hij stond er vanavond erg zelf zeker met zijn band (Matt T Mahony: gitaar, Liesbeth Sprangers: bas & Berns Coene: drums) als zesde en, wat ze deden, was dik OK. Ik noteerde terloops “Short End”, het zwoele “(She’s Got) Bad Taste” en het soulnummer “Slow”, wat voor de kenners voldoende zegt over hun “blues gehalte” en “originaliteit/verscheidenheid” (nog twee te beoordelen criteria!). Als voorlaatste deden de vier heren van Raw Blues Experience hun set. Wie zich Wespelaar 2006 nog herinnert, want toen werd Raw Blues boven de doopvont gehouden, zal zich de band rond Brend Redant (met als ritme sectie bassist Jacky Verstraeten & drummer “Bigfoot Bart” alias Bart De Bruecker, die Low Society alle eer aan doet, klopt hé Danny DE Man!), nog wel herinneren. Raw Blues Experience (hun naam vanaf 2011) brengt onvervalste rootsmuziek, maar dan wel in een eigen mlx van blues, rockabilly, swing en jump. Ze openden erg sterk en probeerden daarna ons én de jury te overtuigen met o.a. “Back Draft in Green”, “Fire in the Hole” en “Choo Choo Train” (een nummer dat hun gitarist Marc Van Nuland schreef). Wat mij betreft, vrij aardig lukte. Dit is (en ik schreef het al in mijn cd-recensie n.a.v. ‘Trailer Trash’): “Absolutely NO Trash”! De avond afsluiten was toegewezen aan Up Your Mule. Naast de aardige Vloamse woordspeling hadden de vijf rond frontman Pierre Bataillie heel wat troeven in de hand. De Southern rock (met blues-, hardrock-, funk- en popinvloeden) deed het hier laat op de avond nog vrij goed. Een aanrader voor hen die “wat meer” willen, is zeker hun titelloze EP waarvoor Bataillie, die grafisch ontwerper is, de spreekwoordelijke knappe hoes ontwierp én, waarop je hun BBC-nummers “Stick It” en “Turn the Groove On” terugvindt.

Het was wachten op het verdict, dat m.i. niet echt een moeilijke eindbeslissing voor de zes van de jury zou zijn. Hun keuze viel op de band die (wat velen ondertussen al beaamden) er duidelijk “wat” boven uitstak, de STEVEN TROCH BAND. Zij zullen ons landje zeker met de nodige blues verve volgend jaar gaan verdedigen in Zaandam tijdens de Europese finale van de Blues Challenge 2020. 

De winnaar van de BELGIAN BLUES CHALLENGE 2019:

STEVEN TROCH BAND

We zien elkaar zeker terug op 17 en 18 april 2020 op de tiende Europese Blues Challenge in Nederland, in Zaandam.

Eric Schuurmans

foto © Walter Wouters

meer foto © Walter Wouters

Line-ups:

Extra Napkins @ Belgian Blues Challenge 2019

Peter Jacobs (zang), Guy Engelen (bas), Jurgen Moelans (drums) & Marc Lormans (gitaar)

K-Pax Bluesband @ Belgian Blues Challenge 2019

Rudy De Marie (zang, gitaar), David Collu (drums), Vincent Chassagne (bas)

Lee Hides @ Belgian Blues Challenge 2019

Lee Hides : (zang, gitaar)

Lucifer Mo Blues @ Belgian Blues Challenge 2019

Lucie Dehli (zang, viool), Fernando Neris (gitaar) & Maurice Chefneux (gitaar)

Raw Blues Experience @ Belgian Blues Challenge 2019

Brent Redant (zang, harmonica, gitaar), Marc Van Nuland (gitaar, zang), Jacky Verstraeten (bas, zang) & “Bigfoot Bart” alias Bart De Bruecker (drums, zang)

Red Gasoline @ Belgian Blues Challenge 2019

Foufi Canella (zang, gitaar), Thierry Roger (keys), Mirco Cannella (bas) & Liotta Angello (of Georges Abry) (drums) / Arnaud Jollings (harmonica)

Steven Troch Band @ Belgian Blues Challenge 2019

Steven Troch (zang, harmonica), Matt T Mahony (gitaar), Liesbeth Sprangers (bas) & Bernd Coene (drums)

Up Your Mule @ Belgian Blues Challenge 2019

Pierre Bataillie (zang), Christophe Geuens (gitaar, zang), Dieter Gussé (drums), Frank Verdier (bas) & Luc Heyvaerts (piano, Hammond, zang)